Πολλές από τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού έχουν τις ρίζες τους στην αρχαιότητα και εξελίχθηκαν στα προ Χριστού χρόνια, παράλληλα με το όλο τουριστικό φαινόμενο. Όπως ο τουρισμός αναψυχής, ο επαγγελματικός τουρισμός (επαγγελματικά ταξίδια και συνεδριακός τουρισμός) , ο πολιτιστικός, ο θρησκευτικός, ο αθλητικός και ο ιαματικός τουρισμός. Οι μορφές αυτές πρωτοεμφανίστηκαν (με ευρύτερα από τα σημερινά κριτήρια) στην Αρχαία
Ελλάδα, στην Αρχαία Αίγυπτο, στη Μεσοποταμία (Σουμέριοι, Βαβυλώνιοι και Ασσύριοι), στην Περσία και στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (στην προ Χριστού περίοδό της).
Επαγγελματικά ταξίδια κάνουν οι Μινύες (*1) , οι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι "δημόσιοι υπάλληλοι" που μετακινούνται για κρατικές υποθέσεις. Είναι γνωστό επίσης ότι οι Αιγύπτιοι έκαναν ημερήσιες εκδρομές στις όχθες του Νείλου όπου και ελούοντο, εξασκούσαν δηλαδή ένα είδος παραποτάμιου τουρισμού. Ο συνεδριακός τουρισμός αναπτύχθηκε στην Αρχαία Ελλάδα με το θεσμό των Αμφικτιονικών που, ως γνωστό, ήταν συγκεντρώσεις αντιπροσώπων των γειτονικών ελληνικών φύλων και αργότερα των γειτονικών πόλεων - κρατών για επίλυση θρησκευτικών, πολιτικών, πολεμικών, φορολογικών, τοπικών και κοινού ενδιαφέροντος προβλημάτων. Η πρώτη Αμφικτιονία ήταν εκείνη των Θερμοπυλών το 1522 π.Χ. ενώ αργότερα γινόταν σε τακτά χρονικά διαστήματα Αμφικτιονίες στους Δελφούς, στη Βοιωτία, στον Πόρο και στη Δήλο.
Στην Αρχαία Ελλάδα αναπτύσσονται επίσης ο αθλητικός και ο θρησκευτικός τουρισμός. Ο αθλητικός τουρισμός ήταν τα ταξίδια των Αρχαίων Ελλήνων για να μεταβούν στους τόπους των μεγάλων πανελλήνιων πανηγυρικών αγώνων που γινόταν για να τιμήσουν τους θεούς τους. Τέτοιοι αγώνες ήταν τα Ολύμπια, οι γνωστοί Ολυμπιακοί αγώνες,
που γινόταν στην Ολυμπία προς τιμήν του Δία, τα Πύθια που γινόταν στους Δελφούς προς τιμήν του Πυθίου Απόλλωνα, τα Ίσθμια που γινόταν στον Ισθμό της Κορίνθου προς τιμή του Ποσειδώνα και τα Νεμέα που γινόταν στη Νεμέα προς τιμήν της Δήμητρας. Ο θρησκευτικός τουρισμός ήταν τα ταξίδια των Αρχαίων Ελλήνων για να μεταβούν στις μεγάλες θρησκευτικές - λετρευτικές εορτές προς τιμήν των Θεών . Τέτοιες γιορτές ήταν οι Διονυσιακές γιορτές προς τιμήν του Διονύσου, τα Ελευσίνια μυστήρια προς τιμή της Δήμητρας και της Περσεφόνης, τα Παναθήναια προς τιμήν της Αθηνάς και πλήθος άλλων εορτών προς τιμή άλλων θεών ή ημιθέων ή και θνητών ηρώων.
Χαρακτηριστική είναι η σύνδεση αθλητικού και θρησκευτικού τουρισμού της εποχής εκείνης αφού οι αθλητικοί αγώνες γινόταν προς τιμή των Θεών. Οι πρώτοι ταξιδιώτες-τουρίστες και πρωτοπόροι του περιηγητικού τουρισμού θεωρούνταν ο Ηρόδοτος (480-421 π.Χ.) και ο Παυσανίας ο Περιηγητής (2ος π.Χ. αιώνας) που εκτός από γεωγράφοι και ιστορικοί, ήταν και οι πρώτοι συγγραφείς τουριστικών οδηγών. ‘Όσον αφορά τον ιαματικό τουρισμό και αυτός αναπτύχθηκε στην Αρχαία Ελλάδα και η ύπαρξη και η χρήση των ιαματικών πηγών για θεραπευτικούς σκοπούς αναφέρεται από πολλούς ιστορικούς, γεωγράφους και φιλοσόφους της εποχής ( Αριστοτέλης, Στράβων, Πλούταρχος, Ηρόδοτος, Ιπποκράτης κ.α.) . Είναι γνωστά τα
Ασκληπιεία, τα πρώτα κέντρα υγείας, που δημιουργήθηκαν γύρω από τις θερμομεταλλικές πηγές. Η λουτροθεραπεία παίρνει μεγάλες διαστάσεις κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους και ιδρύονται οι πρώτες λουτροπόλεις. Η θαλασσοκρατία των ελληνικών φύλων (Φοίνικες, Κρήτες *2 , Αθηναίοι κ.α. ) και τα πολλά θαλάσσια ταξίδια, δεν στοιχειοθετούν φυσικά καμιά μορφή θαλάσσιου τουρισμού αφού όλα τα ταξίδια γινόταν για αυστηρούς κερδοσκοπικούς εμπορικούς και στρατιωτικούς σκοπούς. Αντίθετα σαν μορφή πολιτιστικού τουρισμού σε συνδυασμό με τουρισμό αναψυχής μπορούν να θεωρηθούν τα ταξίδια επίσκεψης των "επτά θαυμάτων" του τότε γνωστού κόσμου μεταξύ των οποίων και η Αρχαία Έφεσος, την οποία επισκεπτόταν ετησίως 700.000 τουρίστες για διασκέδαση και πολιτιστικές δραστηριότητες.
*1 ==> Οι Μινύες ήταν αρχαίοι Μινωίτες (με αρκετούς εξ αυτών να είναι μόνιμοι κάτοικοι της Βοιωτίας ) που ταξίδευαν στη γη μέσα από μηνίσκους μεταφοράς ( "μαύρες τρύπες" όπως λέγονταν – υπόγειες, δηλαδή, σήραγγες μεταφοράς ) . Αυτός ήταν ο κυριότερος τρόπος μεταφοράς για μακρινά γήινα ταξίδια. Οι Μινωίτες και οι Λέλεγες (πρόγονοι των Πελασγών) ήταν οι πρώτοι που κατασκεύασαν μηνίσκους – λαβυρίνθους και μακριές στοές μεταξύ των σπηλαίων αλλά και των πόλεων, ενώ έβαφαν τα κορμιά τους κόκκινα για να παίρνουν τα σάκχαρα που χρειάζονταν προκειμένου να επιβιώσουν στα μεγάλης διαρκείας υπόγεια ταξίδια τους.
*2 ==> το 2ο θα γνωστοποιηθεί σε νέα ανάρτηση, καθώς πρόκειται για γεγονός που του αξίζει ιδιαίτερη ανάλυση σε δικό του κύριο θέμα. Έχει να κάνει με ένα από τα σημαντικότερα ταξίδια των αρχαίων Μινωϊτών και ανατρέπει κάποια σημαντικά εως τώρα δεδομένα.
Πηγές : Μ.Σφακιανάκης και alfeiospotamos.blogspot
Επιμέλεια σύνταξης:
Αγιαννίδου Σοφία - Σωτηρία Τζοχουνίδου
Επαγγελματικά ταξίδια κάνουν οι Μινύες (*1) , οι Αιγύπτιοι και οι Ασσύριοι "δημόσιοι υπάλληλοι" που μετακινούνται για κρατικές υποθέσεις. Είναι γνωστό επίσης ότι οι Αιγύπτιοι έκαναν ημερήσιες εκδρομές στις όχθες του Νείλου όπου και ελούοντο, εξασκούσαν δηλαδή ένα είδος παραποτάμιου τουρισμού. Ο συνεδριακός τουρισμός αναπτύχθηκε στην Αρχαία Ελλάδα με το θεσμό των Αμφικτιονικών που, ως γνωστό, ήταν συγκεντρώσεις αντιπροσώπων των γειτονικών ελληνικών φύλων και αργότερα των γειτονικών πόλεων - κρατών για επίλυση θρησκευτικών, πολιτικών, πολεμικών, φορολογικών, τοπικών και κοινού ενδιαφέροντος προβλημάτων. Η πρώτη Αμφικτιονία ήταν εκείνη των Θερμοπυλών το 1522 π.Χ. ενώ αργότερα γινόταν σε τακτά χρονικά διαστήματα Αμφικτιονίες στους Δελφούς, στη Βοιωτία, στον Πόρο και στη Δήλο.
Στην Αρχαία Ελλάδα αναπτύσσονται επίσης ο αθλητικός και ο θρησκευτικός τουρισμός. Ο αθλητικός τουρισμός ήταν τα ταξίδια των Αρχαίων Ελλήνων για να μεταβούν στους τόπους των μεγάλων πανελλήνιων πανηγυρικών αγώνων που γινόταν για να τιμήσουν τους θεούς τους. Τέτοιοι αγώνες ήταν τα Ολύμπια, οι γνωστοί Ολυμπιακοί αγώνες,
που γινόταν στην Ολυμπία προς τιμήν του Δία, τα Πύθια που γινόταν στους Δελφούς προς τιμήν του Πυθίου Απόλλωνα, τα Ίσθμια που γινόταν στον Ισθμό της Κορίνθου προς τιμή του Ποσειδώνα και τα Νεμέα που γινόταν στη Νεμέα προς τιμήν της Δήμητρας. Ο θρησκευτικός τουρισμός ήταν τα ταξίδια των Αρχαίων Ελλήνων για να μεταβούν στις μεγάλες θρησκευτικές - λετρευτικές εορτές προς τιμήν των Θεών . Τέτοιες γιορτές ήταν οι Διονυσιακές γιορτές προς τιμήν του Διονύσου, τα Ελευσίνια μυστήρια προς τιμή της Δήμητρας και της Περσεφόνης, τα Παναθήναια προς τιμήν της Αθηνάς και πλήθος άλλων εορτών προς τιμή άλλων θεών ή ημιθέων ή και θνητών ηρώων.
Χαρακτηριστική είναι η σύνδεση αθλητικού και θρησκευτικού τουρισμού της εποχής εκείνης αφού οι αθλητικοί αγώνες γινόταν προς τιμή των Θεών. Οι πρώτοι ταξιδιώτες-τουρίστες και πρωτοπόροι του περιηγητικού τουρισμού θεωρούνταν ο Ηρόδοτος (480-421 π.Χ.) και ο Παυσανίας ο Περιηγητής (2ος π.Χ. αιώνας) που εκτός από γεωγράφοι και ιστορικοί, ήταν και οι πρώτοι συγγραφείς τουριστικών οδηγών. ‘Όσον αφορά τον ιαματικό τουρισμό και αυτός αναπτύχθηκε στην Αρχαία Ελλάδα και η ύπαρξη και η χρήση των ιαματικών πηγών για θεραπευτικούς σκοπούς αναφέρεται από πολλούς ιστορικούς, γεωγράφους και φιλοσόφους της εποχής ( Αριστοτέλης, Στράβων, Πλούταρχος, Ηρόδοτος, Ιπποκράτης κ.α.) . Είναι γνωστά τα
Ασκληπιεία, τα πρώτα κέντρα υγείας, που δημιουργήθηκαν γύρω από τις θερμομεταλλικές πηγές. Η λουτροθεραπεία παίρνει μεγάλες διαστάσεις κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους και ιδρύονται οι πρώτες λουτροπόλεις. Η θαλασσοκρατία των ελληνικών φύλων (Φοίνικες, Κρήτες *2 , Αθηναίοι κ.α. ) και τα πολλά θαλάσσια ταξίδια, δεν στοιχειοθετούν φυσικά καμιά μορφή θαλάσσιου τουρισμού αφού όλα τα ταξίδια γινόταν για αυστηρούς κερδοσκοπικούς εμπορικούς και στρατιωτικούς σκοπούς. Αντίθετα σαν μορφή πολιτιστικού τουρισμού σε συνδυασμό με τουρισμό αναψυχής μπορούν να θεωρηθούν τα ταξίδια επίσκεψης των "επτά θαυμάτων" του τότε γνωστού κόσμου μεταξύ των οποίων και η Αρχαία Έφεσος, την οποία επισκεπτόταν ετησίως 700.000 τουρίστες για διασκέδαση και πολιτιστικές δραστηριότητες.*1 ==> Οι Μινύες ήταν αρχαίοι Μινωίτες (με αρκετούς εξ αυτών να είναι μόνιμοι κάτοικοι της Βοιωτίας ) που ταξίδευαν στη γη μέσα από μηνίσκους μεταφοράς ( "μαύρες τρύπες" όπως λέγονταν – υπόγειες, δηλαδή, σήραγγες μεταφοράς ) . Αυτός ήταν ο κυριότερος τρόπος μεταφοράς για μακρινά γήινα ταξίδια. Οι Μινωίτες και οι Λέλεγες (πρόγονοι των Πελασγών) ήταν οι πρώτοι που κατασκεύασαν μηνίσκους – λαβυρίνθους και μακριές στοές μεταξύ των σπηλαίων αλλά και των πόλεων, ενώ έβαφαν τα κορμιά τους κόκκινα για να παίρνουν τα σάκχαρα που χρειάζονταν προκειμένου να επιβιώσουν στα μεγάλης διαρκείας υπόγεια ταξίδια τους.
*2 ==> το 2ο θα γνωστοποιηθεί σε νέα ανάρτηση, καθώς πρόκειται για γεγονός που του αξίζει ιδιαίτερη ανάλυση σε δικό του κύριο θέμα. Έχει να κάνει με ένα από τα σημαντικότερα ταξίδια των αρχαίων Μινωϊτών και ανατρέπει κάποια σημαντικά εως τώρα δεδομένα.
Πηγές : Μ.Σφακιανάκης και alfeiospotamos.blogspot
Επιμέλεια σύνταξης:
Αγιαννίδου Σοφία - Σωτηρία Τζοχουνίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου